Lewitujący straszący kibelek i recykling łazienkowy.

Stare przysłowie mówi- JAK SIĘ NIE NIE MA CO SIĘ LUBI, TO SIĘ LUBI CO SIĘ MA.
Nie mam eurasów, więc polubiłam moje leżące na podwórku płyty granitowe.
Płyty zostały odzyskane po demontażu baru w salonie.
Pozostały również kafle po łazience prywatnej.
Więc polazłam, popatrzyłam i stwierdziłam, że można połączyć i powinno coś fajnego z tego wyjść.
Namówiona przez Was w poprzednich komentarzach oczyściłam cegłę i pomazałam najtańszym preparatem.
Na licytacji wygrałam za grosze mało używaną umywalkę z baterią i z metalową szafką.
Ta metalowa szafka mnie uwiodła, bo na przecenach nabyłam metalowe półki i tak mi sie to w głowie wszystko razem zgrywało.
No i lampki Roboty. Te wypatrzyłam w sklepie w Be, ale za jakieś koszmarne kwoty. Ku mojej radości przy ostatniej wizycie w Pl, w jednym z budowlanych sklepów te same były 5 krotnie tańsze.

Okno musiało zostać zamurowane, bo prowadziło do kolejnego pomieszczenia, a nie na łąki.
W tej łazience, jako w jedynej jest podwieszany kibelek. Mam fobie wiszących kibelków.
Oczami duszy i błędnikiem widzę siebie jak w momencie najważniejszym i najcięższym dla organizmu siedząc na niej runę na podłogę.
Ponieważ z tej łazienki korzystają prawie sami panowie, a nie ja, a Panowie nie będę tu pisać w jakiej pozycji z niej korzystają-więc podwieszany kibelek był jak najbardziej na miejscu.
Łazienka jest jeszcze nieskończona. Sufit i drzwi czekają na lepsze czasy-ale jest.
Dumna więc, prezentuje Wam dziś już przedostatnią łazienkę w belgowie.
Buziole w nochy na weekend.

Bar, z którego odzyskałam płyty.