Sława kontra codzienność. Czyli post samochwalny.

Czytając moje ulubione blogi zaczęłam się zastanawiać dlaczego właśnie one?
Czym różnią się te do których zaglądam codziennie, od tych które podczytuję okazjonalnie.
Chyba o codzienność w nich idzie.
Lubie czytać o codzienności.
O tym jak ktoś rano zobaczył promienie słońca na ścianie, o tym jak stworzył coś z potrzeby piękna, o perypetiach z przecierkami i o problemach z chwastami. O córkach, synach, ciastach- o codzienności.

A moja codzienność?
Czy moje słońce kogoś obchodzi, czy ktoś się zastanawia jak dogaduje się Qba z Hektorem i Guapą?

Wczoraj kupczyłam.
Wstałam ciemnym świtem i o brzasku rozłożyłam na straganie swoje rzeczy niepotrzebne, aby zamienić je na potrzebne brzęczące monety.

Siedziałam i wpatrywałam się w tupczący tłum.
Belga poznać z daleka a Belgijkę- nosz powiem jeno że każda Polka w Belgii jest pięknością.
Tu dominuje typ kobiety gruszki przy czym takiej bardzoooo dojrzałej.

Siedzę obserwuję, podczytuję sobie książkę. Dużo czasu do myślenia.
Po 2 godzinach lekka nuda.
Myślę, patrząc na zdjęcie autora bestsellera trzymanego w mej dłoni, że on to ma życie.
Inteligentny, mądry, zdolny, popularny, dom to na pewno ma odmalowany a w domu Panią co to posprząta ugotuje i nie zawraca mu głowy codziennością.
Tak patrzę tempo na jego zdjęcie i nagle dociera do mnie język ojczysty.

-Dzień dobry

Łosz matulu Polak na horyzoncie.
 No nie, abym Polaków nie miała na co dzień, ale tak na brocancie co to ktoś podejdzie i tak w ludzkiej mowie się przywita.
Jak, gdzie, skąd ???- przecież nigdzie nie ma napisu że tu Polka kupczy.
Od słońca przygrzewającego mój łeb nie mam chyba majaków.

Podnoszę głowę i widzę, że przede mną stoi uśmiechnięta kobieta.
Jak harpia rzuciłam się na nią.

-A jak, ktos ty, gdzie mieszkasz i dlaczego my się nie znamy??????

Zalewam uśmiechniętą nieznajoma milionem pytań. Szybkie odpowiedzi na moje szybkie pytanie i nagle...

-A przepraszam, czy to nie ty jesteś autorka Belgowa?

.....
.....
.....


Łosz w mordę.
Rzadko mnie zatyka. Tym razem zatkało całkowicie.
A więc to tak wygląda sława.
Jakie to fantastyczne uczucie. Jak mi pierś po tym wstrząsie od razu wypięło. Jak wzrok się zaszklił. Natychmiast tak z 10 centymetrów mi przybyło.

Ewuś nawet nie wiesz jak mi totalnie humor poprawiłaś, o szybującym po dziś dzień ego nie wspomnę.
Dziękuję Ci i ponawiam zaproszenie na kawę.

Fantastyczne uczucie ta sława.
I proszę mi tu nie ujmować, że w mojej wsi to tylko jedna polka a pobliskim rejonie to może z 5 jeszcze się znajdzie- bo ja mam teraz swoje 5 minut chwały i próżności.

Tak wyglądała wczoraj moja codzienność.
Od porannego słońca w kuchennym oknie, po kupczenie na brocancie aby zakończyć z wieńcem laurowym na skroni i z głupkowatym uśmiechem połaskotanej sławą Polki na obczyźnie.

A żeby całości obrazu codzienności mej dopełnić, to obecne relacje towarzyskie moich sierściuchów podejrzane z ukrycia- wyglądają tak.

Na prawie sam koniec chciałam się pochwalić wygraną w konkursie organizowanym przez Anya TU.
Co ja się naszukałam odpowiedzi na pytanie konkursowe to moje.
Ale znalazłam, odpowiedziałam  i wygrałam.
Proszę- tak wygląda wisior na sławnej szczęśliwej właścicielce.
Anya- dziękuję

Udanego tygodnia, a w nocy...
a w nocy samych słodkich snów o sławie i zamkach i królewiczach i białych koniach i domkach z piernika i wygranych losach i ciastkach i zgubionych kilogramach iiiiiiiiiii
buziole we wszystkie nochy

Książe sławnej matki, piszącej bestsellerowy blog.