Belgijska masakra piłą mechaniczna I.

Robótki reczne, szydełeczko, drutki, hafcik, decu, obrazki, albo...
Zbliża się 8 marca, więc ja, za wizją Pań walczących o swoje,
przyłączam się do kobiet inaczej i w pełni świadomie wyznam, co mnie, po kryjomu odurza i jest moim nałogiem robótek ręcznych.

Zawsze jakoś tak lubiłam inaczej, nieco mniej kobieco.
Jak byłam malutka moja Babcia zabierała mnie na całodniowe wyprawy po Parku Kasprowicza.
Ja tam zamiast pogłebiać więzi międzydziecięce, to wielką miłością zapałałam do pracowników z zieleni miejskiej, którzy corocznie przygotowywali dywany kwiatowe przed 3pticami.
I to właśnie, ku przerażeniu babci, chciałam robić jak będe duża-pracować w zieleni miejskiej.

Jeżdżąc na wieś do Cioci, zamiast w sukienusi być dumą rodziny, to ja w pierwszej kolejności te sukienusie w kąt i zabierałam na spacer psy.
A ponieważ to była wieś z 25 lat nazad, więc zabierałam je na 5m żeliwnych łańcuchach. Mała dziewczynka z miasta z psami, pobrzekująca łańcuchami.



Zamiast zachwycać się pisklakami w niemym zachwycie,to ja im chciałam uluksusowić życie.
Kaczuszkom na przykład, aby miały gdzie pływać, kopałam stawy, wkopując w podwórka stare wanny.
Nie muszę tłumaczyć jak wujostwo po moim wyjeździe kleło wanny te wykopując.

Świnki dokarmiałam trocinami-to dłuższa opowieść, skracając-po prostu nie wiedziałam co czynię.



Corocznie sprowadzałam koty, które corocznie okazywały sie czyimiś kotami, nieumyślnie więc parałam się kotnaperstwem.

Wykopki, grzebanie się w matce ziemi, radość z wykopanego ziemniaka, super sprawa.
Wszystkie dostępne drzewa i dzikie miejsca, zawsze pełno sinioli i podrapanych kolan.

I ta zieleń, przyroda, pęd ku naturze, aby pomóc jej jakoś, doprowadziły mnie w wieku dojrzałym do fascynajcji piłą.
Normalnie jak mam w ręku piłę a w poblizu drzewo, to tak jakby krawcowa dostała kaszmir a jako modelkę Naomi.

Jak się dorwę, to hołdując teorii, iż co przycięte to się odwdzięczy wkroczyłam na ogrody.

Zaczełam od akcji ratunkowej śliwy, niegdyś węgierki.
Huragan mej pasji zahaczył o żywopłot, skasował parasol niewiadomoczego nad okropnym blaszakiem.
W rozpędzie popędziłam do sąsiadów aby im też cos uciąć, no bo jak narzędzie jest, to co się będzie marnować.
Nałóg nie osiągnął swej pełni ze względu na moje ograniczenia ruchowe i z tego powodu wyręczenie się kolegą, ale i tak dobrze było.

Jak najszybciej muszę oddać moje ukochane urządzenie, bo ogród nadal kusi a piła w kącie drzemie.

Może czas druciki wyciągnąć i coś kobiecego porobić.
No bo jak to tak, niby słabsza, delikatniejsza niby, a w ręku piła mechaniczna.
Dość, każdy nałóg można opanować-idę dziergać i poudawać, że jestem taka full opcja kobieta w różach i, że od dnia jutrzejszego nic, ale to absolutnie nic nie wymagam.







W związku z moimi robótkami ręcznymi, postanowiłam stworzyć miejsce na moja kolejną pasję-ognisko.
Grill jest fajny, ale takie prawdziwe ognisko z kiełbasa na kiju to jest to.
Niniejszym oznajmiam, że sezon ogniskowy w Belgowie rozpoczęty. Będzie to stanowiło kolejna moją atrakcję, gdyż w Belgii ognisk kulinarnych się nie robi.










No i na koniec zdradze iż se skarmelizowałam pomarańcz i cytrynkę, ale zrobiłam to jedynie w wodzie i brązowym cukrze. Proces trawal z 2 godziny.
Takie skarmelizowane pychoty podałam na sucharach z pasztetem, jakie to pyszne.



Moim drogim Paniom i tym co na traktorze i tym co w limuzynie, z okazji 8 marca, życzę Wam moje drogie-kaczki w koronie i trzech życzeń do spełnienia, tak tylko dla siebie.
Buziole w nochy