Jak dwa gołąbki jedzące obiad grozy- czy to w luksusach, czy to w slamsach.

Dość leniuchowania, do pracy. W końcu nikt tu na wypoczynek nie przyjechał.
Podnosimy więc spalone słońcem, oj były spalone bo przysnęło mi się na tej plaży- tyłki i do zwiedzania dwójkami marsz.

Przedostatni dzień.

Dziś wycieczka pod znakiem kontrastów.
W Libanie na goły rzut oka widać, że albo masz wszystko, albo nie masz nic.
Czarne albo białe, klasy średniej brak.

Taki oto zamiar powziełam w tym dniu, jak rasowy socjolog, próbę poobserwowania tych wyzin i nizin.

Najpierw Bejrut i Souk.
Souk Ayass-czyli najdroższa i najbardziej eksluzywna dzielnica w stolicy.



















Wjeżdżasz na główna ulicę i jeśli należysz do pieknych- przestajesz się martwić.
Już na ulicy czekają na Ciebie parkingowi, którym oddajesz kluczyki i samochód.
W zamian otrzymujesz świstek i nie przejmujesz się szukieniem miejsca parkingowego.

Szczerze-to lęk mnie ogarnął. No bo rozumiem przed hotelem, panu w uniformie, ale tak na ulicy samochód z kluczykami oddawać.

Wysiadasz i w moim przypadku zwiedzasz.
Co prawda PrzedPadre Kot straszliwie chciał coś mi kupić na pamiątke, ale co to za pamiątka jak jest z metką made in china,
albo ze sklepów co takie same i w Pl?

Nie znajdziecie tu niczego oryginalnego, no chyba ze biżuterię na jewellery Souk.
W tej uliczce P. Kot jakoś strasznie przyspieszył, wiec nie dane mi było zastawić domu pod kolie z brylantów.
























Po schopingu ocznym, zostałam zaproszona na obiad.
Jak pisałam przed wyjazdem, symbolem Bejrutu są dwie skały.
Białe skały nazywane Pigeon Rock-gołębie skały.
Są piękne, a restauracje zawieszone nad urwiskiem przysparzają dreszczyku emocji.
Polecam jedynie soki naturalne, ten na zdjeciu to limonka plus mięta, bo jedzenie naśladuje nieudolnie europejskie i nie jest smaczne.

UWAGA. Film dla osób o mocnych nerwach.





































Kolejny przystanek targ w Sydon.
To to miasto z zamkiem morskim.
Jak odwrócicie się plecami do zamku to dokładnie na wprost jest targ.
Już poprzednio targ ten mnie zaintrygował, ale nie moglśmy wtedy zagłebić się w jego uliczki.
Teraz pofolgowałam sobie i biegałam wąskimi chodnikami w poszukiwaniu skarbów.

W jednym i w drugim targowym przypadku, brak rękodzielnictwa.
Kolorowe szkiełka, paciorki, plastikowe łapki a nawet chusty libańskie-made in china.
Szkoda.


























Podsumowując ten dzień różnic klasowych-
bardziej spodobał mi się targ Sajdy.

Z jego świecidełkami, nawołujacymi i targujacymi sie Libańczykami z odorem ryb.

Nie spodziewajcie się, że kupicie tu coś oryginalnego-no chyba, że słodycze-ale o tym jutro.

Buziole










ps-pierwsze zdjęcie lotnicze zapożyczone z netu.