Tabouleh i SZUKRAN za współwspominanie.

Dziś po raz ostatni wspominam z Wami wakacje w Libanie.
W sobotę o godzinie 4 rano byliśmy już na lotnisku.
Ja na wszelki wypadek postanowiłam nie spać w tą ostatnia noc, więc pamięciowo piątek i sobota zlewają mi się w jedno.

Ostatni dzień przywitał nas deszczem.
Już po chwili całe ulice i domy w dzielnicy slamsowej Tyru zostały zalane.
Liban nie ma jeszcze sprawnej sieci kanalizacyjnej, widać na filmie jak w jednej chwili doświadczyliśmy małego potopu.
















Przez przypadek trafiliśmy do portu rybackiego na moment kręcenia jakiegoś filmu.
Niestety nie załapaliśmy się ani na statystów ani za obiekty nieruchome.







Wąskie uliczki i śmieci dookoła- Libańczycy maja równiez problem z wysypiskami.
Najczęściej te większe wysypiska koło Bejrutu umieszczone zostały na plaży i z przypływem zawsze coś ubywało.
Na szczęście te straszące góry zostały zamknięte.
Z dwojga złego, lepsze śmieci na ulicy niż w morzu.















Szukając pamiątek trafiłam do jedynego miejsca gdzie wydawało mi się, że znajdę coś ciekawego.
Antykwariat w wersji Libańskiej-to cudowne miejsce.
Od razu dostałam oczopląsu. Wsród rupieci z łatwoscią namierzyłam obiekty godne pożądanie.
Niestety od ich posiadania zdedcydowanie odstraszyła mnie cena. Ale co sie napatrzyłam to moje.









Z pamiątek w ilościach hurtowych zakupilismy - arabic sweets-baklawa.
Tona miodu i tona róznej maści orzechów i sezamu-nie jadłam niczego równie słodkiego.







Libańczycy i zwierzęta to nie jest miły temat. Ogólnie każdy rosły chłop boi sie psa.
Naród ten nie szanuje zwierząt.
Kot ze zdjecia z wczorajszego targu miał przepuklinę w bardzo zaawansowanym stanie.
Jedyne, nieznane psy jakie spotkałam, to idące na drucie koło swojego właściciela-nie widziałam smyczy, albo pozamykane w klatkach dla ptaków, na sprzedaz.
Wstyd mi, że nie zainterweniowałam kiedy kilkakrotnie przejeżdżałam obok sklepu gdzie na chodniku, przez cały dzień,
w pełnym słońcu i w temperaturze plus 32 była wystawiona na sprzedaz małpka.
Ona nie miała nawet skrawka cienia, po prostu ziejąc siedziała w kącie.
Przykro mi i strasznie głupio do tej pory, że nie zatrzymałam samochodu i nie porozmawiałam ze sprzedawcą, aby zarzucił jej na klatke choć kawałek gazety.





Na koniec przyznam się, że pomimo całego swego niewątpliwego uroku, Liban był pierwszym krajem jaki zwiedziłam w swoim życiu, na którego ulice nie wyszłam ani razu sama.
Zawsze czekałam na mojego Kota.

Po pierwszym dniu przestałam zwracać uwagę na wojsko, jednak niektóre widoki zostana na długo w mojej pamięci.






I już na sam koniec podam przepis na klasyczna Libańską sałatkę- Tabouleh, ja osobiście nazywam ja sałatą pietruszkową.
Dobrze robi na figurkę drogie Panie.
Trudność może stanowić zdobycie kaszy burghol, ale równie dobrze smakuje bez niej, albo w zastepstwie kuskus czy czarny ryż.


1) z 8-9 peczków natki pietruszki należy posiekać maksymalnie drobno.
Można to zrobić w blenderze, ale należy uważać, żeby nie przedobrzyć (aby nie zrobiła się zielona paciaja).

2) 1 pęczek mięty tak samo siekamy.

3) Drobno posiekać również jedna białą cebulę.

4) Pół szklanki kaszy burghol zalać ciepłą/letnią wodą (aby przykryła burghol) i odstawić
na kilkanaście minut aby nasiąknęła

5) 1-maks 2 pomidory umyć i pokroić na drobniutką kostkę. Im drobniejsza,
tym lepiej.

6) Miskę wyłożyć sałatą rzymską (tak najczęściej tabouleh podaje się w Syrii czy Libanie)

7) Wszystkie składniki wymieszać, posolić, dodać sok z 1-2 lemonek i kilka łyżek oliwy.
Nałożyć do miski i dekorować np ćwiartkami lemonki.

8) Jeść nakładając sałatkę w liście/łódeczki sałaty rzymskiej.

Mniam











I to już koniec wspomnień wakacyjnych, dziekuję za Wasze towarzystwo i wszystkie komentarze.







Miłej soboty i tradcyjne buziole w nochy-tym razem osobiscie z tarasy w Libanie.